Toen Dihn Tin ( vietnam) op een houten vissers bootje op zee dobberde van twaalf meter lang samen met 150 anderen Vietnamezen wist hij dat hij een groot risico had genomen. Met zijn vrouw had hij dan ook afgesproken mocht hij het niet overleven dat ze verder moest gaan met haar leven ook al betekende dit dat ze dan met een andere man zou trouwen. Toch was de drang naar vrijheid zo groot dat hij dit moest doen. Na drie jaar in een heropvoedingskamp te hebben gezeten, waar hij zijn vrouw en kinderen nooit mocht zien en wat hij omschreef als nog slechter dan een gevangenis, werd hij daarna verbannen naar het platteland. Hij mocht nooit meer in de stad komen dit werd hem verboden en hij wist dat hij zijn grote passie het werken met elektronica niet meer zou kunnen doen. Hij mocht alleen nog op de rijstvelden werken en dit alles omdat hij ooit luitenant was geweest in het leger van Zuid Korea. Toen is het idee geboren te vluchten en alles achter te laten. Door een bood van smit-lIoyd zijn ze uiteindelijk van zee gepikt en via een omweg is Dihn in Nederland terecht gekomen.

In Eindhoven kon hij techniek studeren en na drie jaar werd hij weer herenigd met zijn vrouw en kinderen. Hij woont hier nu vanaf 1981 en vind de mensen in de wijk waar hij woont erg vriendelijk. Graag speelt hij een potje tennis of maakt muziek op zijn gitaar.

Belangrijkste is toch wel dat zijn kinderen hier een goede toekomst hebben gekregen vind hij.