Dat Adib een activist in hart en nieren is werd me al snel duidelijk toen ik hem als vriend op facebook had toegevoegd in mijn zoektocht naar iemand uit syrië. De hele dag door plaats hij filmpjes van wat er in zijn geboorte land gaande is in een voor mij vreemde taal. De filmpjes worden hem toegestuurd door zijn vrienden en bekenden. Op mijn vraag of hij nooit bang is antwoorden hij stellig " Je bent niet bang als je gelooft in waar je voor staat". " Ook toen hij nog in Syrië woonde ( nu anderhalf jaar geleden) was hij niet bang. Hij belande in 2004 toen hij 22 jaar was voor het eerst in de gevangenis nadat hij bij een demonstratie van koerden was opgepakt. Drie maanden zat hij opgesloten waarin hij meerderen keren geblinddoekt per dag werd gemarteld. Nadat hij in 2007 Ook weer in de gevangenis kwam is hij na vrijlating gevlucht. Adib is freelance schrijver en is te volgen via zijn web log voor het Eindhoven dagblad http://www.ed.nl/mening/weblogs/syrieblog/

Shuk-Yee ( China) woont samen met haar man in een appartementen complex voor chineese

ouderen in Eindhoven. Samen met haar vriendin Pauline beoefent ze de sport tai chi. Ze zijn ook allebij zeer aktief in het vrijwillegers werk iets wat in hun leven van groot betekenis is.

Toen shuk-yee in Eindhoven kwam wonen sprak ze niet de nederlandse taal en leefde in groot isolement. Dankzij een aardige buurvrouw die haar steeds wat nieuwe woordjes leerde en haar opving en hielp waar nodig met de kinderen als shuk-yee ziek was kreeg ze langzaam voet in de aarde. Het vrijwillegers werk wat ze later ging doen gaf haar weer haar zelf vertrouwen terug en een sociaal leven.

Er is een mooi artikel verschenen over het project Dialoog en Diversiteit in beeld op

de web site van hallo040 http://www.hallo040.nl/wonen/peeling-back-the-layers-of-eindhoven

Acht jaar geleden werkte yilmaz ( Turkije) bij de DAF totdat hij een bedrijfs ongeval kreeg en hierdoor zijn hand op zo een manier bezeerde dat hij arbeidsongeschikt werd. Het beviel hem niet om maar thuis te zitten zonder werk en zo is hij drie jaar geleden begonnen met een eigen bedrijf op de Heezerweg genaamd " quick " een naai atelier.

Het is alweer even gelden dat ik een foto heb geplaatst maar ben dan ook ijverig op zoek geweest naar nationaleiten. De teller staat nu op 84 dus mensen kijk even een rond in jullie omgeving. Dit zijn een aantal van de landen waarvan ik denk dat er wel mensen van te vinden moeten zijn in Eindhoven. Dus kijk even rond in je omgeveing en tip me als je iemand kent van de volgende afkomst. Bangladesh, Bosnie, Botswana, Cambodja,Estland, Gambia,Ierland, Jordanie, Kroatie, Macedonie, Oezbekistan,Rwanda,Senegal, Tunesie, Zambia, Zuid afrika, Zwitserland.

Fariet (bukino Faso) is vijf jaar en heeft als hobby's steppen en voetbal.

Op de vraag wat zijn favoriete plek is in Eindhoven antwoorden hij zonder twijfel

" de lidl en de c1000". Hij heeft het naar zijn zin in Eindhoven omdat hij zijn buren zo leuk vindt.

" Borte bra, men hjemme best"

" Ver weg is goed, maar thuis het beste"

Harald ( Noorwegen) woont al sinds 1969 in Eindhoven. Hij vind het een fijne stad omdat er veel ruimte is, om de mensen en de gezelligheid. Zijn favoriete plek is toch wel vaartbroek dichtbij

de natuur en de dommel. Zijn huis gebruikt hij vaak als repetietieruimte voor het maken van muziek. Als kind leerde hij blokfluit spelen van zijn vader, pakte later de piano op en op z'n vijfendertigste koorzang. Enkele jaren geleden begon een nieuwe passie: de accordeon. Een ervan is sinding duo wat hij samen met zijn zoon vormt. De specialiteit van het Sinding Duo zijn Noorse muzikale programma’s.

Voor meer informatie hierover kun je kijken op http://www.sindingduo.dse.nl/

Simone ( Jamaica) van 9 jaar liet me vol trots haar dansje zien. Elke week krijgt ze een uurtje
dansles van haar oudere zus in de woonkamer. Met voorzichtige bewegingen om niet haar evenwicht te verliezen beweegt ze zichtbaar genietend haar armen en benen.

Simone lijd aan Serous progressive axonal neuropathy een ziekte die het zenuwstelsel aantast. Mensen met deze aandoening hebben daarom problemen met lopen en ook het gevoel, coördinatie, kracht en reflexen worden aangestast.Het mooie aan haar is dat ze er zelf heel open over verteld. Soms zegt ze wordt ze op school ermee gepest dan doen kinderen haar na of denken dat het besmettelijk is en willen niet naast haar staan, maar zegt ze vol trots ze heeft ook een paar hartsvriendinnen die haar helpen en er voor haar zijn. Simone houd van zwemmen, dansen,fietsen en tekenen.

For me Eindhoven means university and design. They both are such a huge part of my life
and thus determine what kind of image I have of Eindhoven. I can’t wait to experience
Dutch Design Week and Glow Festival again which were both a source of inspiration for
me as a designer.



Nita ( finland)

Zondag 10 april was in Eindhoven het festival van latijnsamerikaanse gerechten. Hier ontmoete ik ook weer Milagros ( Venezuela) die ik op de internaionale vrouwendag had geportretteerd voor dit project. Ze is voorzitter van C.L.O Latijnsnamerikaans Centrum voor Orintientatie en zeer actief voor dit Centrum. Op de foto is ze bezig met het ophangen van een piñata. Een piñata is een felgekleurde figuur, meestal gemaakt van papier-mache , die traditioneel gevuld is met zoetigheden, vruchten en cadeaus. Piñatas komen van oorsprong uit mexico en worden daar gebruikt met kerst en kinderverjaardagen. De piñata wordt gevuld met snoep, confetti en eventueel kleine cadeautjes, waarna hij wordt opgehangen. De kinderen mogen er tegenaan slaan zodat er wanneer hij breekt, een stortvloed van snoepjes, confetti e.d. over de kinderen heen valt. Deze piñata had de vorm van een elf omdat het de elfde verjaardag van C.L.O was.

Toen ik in de stad op de dinsdag markt willekeurig mensen aasprak met de vraag wat hun nationaliteit was ontmoete ik de zus van Ima (peru). Ze vertelde me dat haar zus kunstenares is en het zeker leuk zou vinden om mee te doen aan het project. Bij Ima thuis was ik erg onder de indruk van al het prachtig kleurrijk werk wat overal aan de muur prijkt. Haar zoontje wil altijd mee schilderen en vind het ook al erg leuk om te doen. Zo zie je maar wat een talent we hebben in Eindhoven.

Toen Dihn Tin ( vietnam) op een houten vissers bootje op zee dobberde van twaalf meter lang samen met 150 anderen Vietnamezen wist hij dat hij een groot risico had genomen. Met zijn vrouw had hij dan ook afgesproken mocht hij het niet overleven dat ze verder moest gaan met haar leven ook al betekende dit dat ze dan met een andere man zou trouwen. Toch was de drang naar vrijheid zo groot dat hij dit moest doen. Na drie jaar in een heropvoedingskamp te hebben gezeten, waar hij zijn vrouw en kinderen nooit mocht zien en wat hij omschreef als nog slechter dan een gevangenis, werd hij daarna verbannen naar het platteland. Hij mocht nooit meer in de stad komen dit werd hem verboden en hij wist dat hij zijn grote passie het werken met elektronica niet meer zou kunnen doen. Hij mocht alleen nog op de rijstvelden werken en dit alles omdat hij ooit luitenant was geweest in het leger van Zuid Korea. Toen is het idee geboren te vluchten en alles achter te laten. Door een bood van smit-lIoyd zijn ze uiteindelijk van zee gepikt en via een omweg is Dihn in Nederland terecht gekomen.

In Eindhoven kon hij techniek studeren en na drie jaar werd hij weer herenigd met zijn vrouw en kinderen. Hij woont hier nu vanaf 1981 en vind de mensen in de wijk waar hij woont erg vriendelijk. Graag speelt hij een potje tennis of maakt muziek op zijn gitaar.

Belangrijkste is toch wel dat zijn kinderen hier een goede toekomst hebben gekregen vind hij.

De verfvlekken zaten nog op zijn T-shirt toen we elkaar in de bibliotheek ontmoeten van Eindhoven. Dit is de een van de favouriete plekken van kunstenaar Alberto ( Mozambique)

Op de vraag wat hij van Eindhoven dacht andwoorde hij lachend

"mmm what do I think about the city of lights ?
It is a very innovative and creative city. What impresses me is the hospitality and its cultural diversification. I never saw so many lights together in just one city. Tonight walking or riding bike, all the lights here or there on the streets or on top of the huge buildings of glass, turns Eindhoven into heaven of Holland.
If you pay attention you will realise that as we get older Eindhoven is getting younger and younger. It's beauty remains the same in time. It's just a secret of a pretty girl who knows best how to use her make-ups to preserve her unique and exclusive values and beauty ! "

Geoff ( Engeland) woont al 25 jaar in Eindhoven en is naast dat hij grafische Ontwerper is actief in het vrijwillegers leven. Elke week haalt hij voor twee verschillende mensen de boodschappen om ze zo een beetje op weg te helpen. Zelf vind hij Eindhoven fijn om in te wonen omdat het zo centraal in europa ligt.

Da Cosa Nasce Cosa

Van het ene ding komt het andere

Zo ook voor Elena ( Italie) omdat ze een Nederlandse partner kreeg en zo terecht kwam in Eindhoven. Deze stad ervaart ze als relaxt, de sfeer van een kleinschalige stad met alles bij de hand. Elena is consulent en heeft een Master Degree in Natuurkunde. Als ambassadeur van Eindhoven in dialoog houd ze zich aktief bezig met dit initiatief.

Op de vraag wat vind je leuk aan Eindhoven antwoorde Richard (Ghana) Eindhoven voelt aan als thuis. Hoewel het een grote stad is blijft het toch klein en compact. Alles is in de buurt en staat in verbinding met elkaar. Er wonen veel verschillende mensen maar toch is het een bijzonder gevoel dat we onszelf allemaal Eindhovenaren noemen. Dit schept een eenheid.

Mijn favoriete plek in Eindhoven is 't hofke daar staat mijn huis en ben ik thuis

Toen Andy ( Schotland) vier jaar geleden in Eindhoven kwam wonen was er hier eigenlijk nog geen mogelijkheid om anderen expats te ontmoeten. Samen met zijn vrouw lin zetten hij "Eindhoven Expats meetup" op, een manier voor Engels sprekende mensen om contacten te maken en zoals zij het zelf zeggen " to have a few laughs". Ze zetten een web site op waarop te vinden is wat er zo al te doen is in eindhoven Elke vrijdag avond vanaf negen uur ontmoeten nu expats elkaar in Cafe STADS . Ik was er voor een keertje bij en moet zeggen je word er erg gastvrij ontvangen en aan verschillende mensen voorgesteld bij binnenkomst. Voor dat je er erg in hebt ben je een paar uur verder en een paar contacten rijker van de meest uiteen lopende landen van de wereld. Eigenlijk een aanrader want iedereen is er welkom. www.meetup.com/Eindhovenexpats/

zycie to bal o zaproszenie musisz zadbac sam
Het leven is een groot feest maar voor een uitnodiging moet je zelf zorgen

( pools spreekwoord)


dat Anne buschauffeur zou worden was voor haar niet meer dan vanzelf sprekend omdat haar vader en grootvader in polen dit ook waren geweest. Het liefst rijd ze de avond diensten omdat zoals ze lachend zegt de nacht vele geheimen kent en ze altijd al een nachtmens is geweest.

Kaori ( uit Japan) woont sinds kort in Eindhoven. Samen met haar man is ze vanuit shanghai naar nederland verhuisd en ik mocht de foto's van hun bruiloft maken. Tijdens een japanse ceremonie is het traditie om sake te drinken ( een japanse wijn) en hiermee jezelf te reinigen voordat je in het huwelijk treed. De mooie rode kimono die ze aan had was door haar moeder op traditionele wijze aangedaan een ritueel wat alleen al zo'n anderhalf uur in beslag nam.

Van alle kanten komen er reacties binnen over mensen die ik zou kunnen fotograferen.

Vrieden en familie gaan nadenken en zien dat er ook in hun omgeving toch aardig wat

mensen zijn met een andere herkomst en iedereen begint enthousiast mee te verzamelen van

telefoonnummers en email adressen. Heel fijn ga zo door.

Morgen ga ik weer 4 mensen fotograferen en dan staat mijn lijst al op 13.

Maandag langs psv en dan heb ik er nog eens 6 bij toch een mooi begin .

Wie meer informatie wil over dit project kijk even op de home page van de stichting ovaa

http://www.ovaa-eindhoven.nl/

Mijn zoektocht is begonnen

Zo het begin is gemaakt ik ben van start gegaan met mijn zoektocht naar de 158 nationaliteiten die Eindhoven kleuren. Ik zie het als een reis die ik ga maken hier in mijn eigen stad waarbij ik mensen ga ontmoeten die allemaal een anderen herkomst hebben maar wel hier wonen.

Ik start met mensen uit mijn eigen omgeving te vragen of ze mee willen doen met het project

Dialoog en diversiteit in beeld in Eindhoven. Zo ook sprak ik Richard aan die zelf uit canada komt en bij mij in de buurt woont. Hij moest er eerst toch wel even over denken waarna zijn antwoord was " Ik weet eigenlijk niet of ik wel geschikt ben voor dit project want ik voel me misschien wel meer Nederlander dan Canadees". Zijn passie en vak is Trainer zijn van ijshockeyteam "De dordrecht lions" en ik vond dit dan ook een mooie plek om foto's van hem te maken. Voor mij was het de eerste keer dat ik bij een wedstrijd van ijshockey was en het ging er pittig aan toe. Nooit geweten dat spelers maar 45 sec op het ijs zijn en dan alweer hijgend op de bank belanden alwaar ze hun volgende beurt afwachten.Weer iets bijgeleerd.